لـــــورل و هـــــاردی
دو کمدین دو هنرمند و دو نماد خاطره برای اونهاییکه برهه ای از زندگی خود را با لحظات خنده دار و جالبی از فیلمهای این
دو هنرمند عجین کرده اند. بنده نیز همچون اغلب علاقمندان سینمای کمدی علی الخصوص اهالی محله دهه پنجاهی ها و دهه
شصتی ها دوران جوانی و نوجوانی خود را در سایه شوخی های بامزه چاق و لاغر پر از خاطره گذرانده ام.
وبا توجه به پیشرفت علم و افزایش امکانات هرکس به اندازه امکانات و طبق سلایق خودش در وبلاگی اندیشه ها و دست مایه های
فکری و هنری خود را در هر زمینه و موضوعی که باشد در معرض دید عموم قرار میدهد.
منهم این بار و در این وبلاگ در مقام ادای دین به این هنرمندان محبوب و همچنین برای تجدید خاطرات آن ایام و بیشتر
به خاطر علاقه خاصی که به سینمای کمدی دارم به اندازه توانایی و امکاناتم میخواهم در این زمینه سهمی هر چند کوچک داشته باشم.
با انتشار عکسهای قدیمی از آن هنرمندان که با یاری جستن از تکنولوژی امروزی آنها را رنگی کرده ام و با اکران کاملا فیلمهای آنها
و یا قسمتهای خنده دار و جالبی از آن فیلمها حال و هوای آن روزها رو بازنمایی کنم.
به هر حال امید است با وجود کاستی ها و نواقصی که در مبحث وبلاگنویسی در کشورمان وجود دارد در این وبلاگ شرمنده شما عزیزان نباشم.
با تشکر خان آقا شهریور 98
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
آلبوم عکسهای چـــارلی چـــاپلین
* چـــارلی گرسنـــه *
بنام هوووو!
باز هم آغازی دیگر و وصف حالی دیگر !
تعجبی نیست اگر بگویم که این برای چندمین بار است که همان مطالب و همان محتویات را به سایتی دیگر و وبلاگی دیگر می آورم.
کم کم فکر میکنم شاید کسی و یا کسانی در آن بالاها قصد شوخی و آزار و اذیت وبلاگ نویسان را دارد.
همان آزار و اذیت هایی که مطمئنم به سر اکثر وبلاگ نویسان مملکت می آید.
با کمی توضیح مطمئنم شما هم به منظور بنده پی خواهید برد.آخه واسه نوشتن و ویرایش مطلب در یک وبلاگ چقدر باید از وقت و انرژی خود را صرف کرد. تازه آنهم نه باب میل خودمان بلکه طبق سلایق سایت میزبان که باز آنرا هم اعتباری نیست. یعنی در یکی از روزها متوجه میشوی سبک وسلیقه سایت عوض شده و منوال کارش را عوض کرده و در نهایت بی تفاوتی و بی مسئولیتی طی یک اطلاعیه به کاربران ابلاغ میشه از این به بعد فلان اسکریپت و فلان تگ ها رو در سایت ممنوع کردیم و یا انتخاب قالب رو از اختیارات وبلاگ نویسان حذف کردیم.
منظورم از بی تفاوتی سایت اینه که یک وبلاگ نویس واسه مطالب خودش که زحمت کشیده ارزش و بها میده و کسی حق نداره آن مطالب رو به هیچ بگیره و خودسرانه در حذف و یا تغییر آنها تصمیم اتخاذ کنه.فکر کنم که منظورم رو متوجه شدید.
این معظل تنها برای بنده پیش نمی آید بلکه هر وبلاگ نویسی مطمئنا به نحوی با آن برخوردی داشته و میدونه که اوضاع محله وبلاگ نویسی خیلی بی ریخته و تنها چیزی که به آن ارزش و ثمنی نیست همان وبلاگ و اصالت قانون حمایت از صاحب اثر هست.
به هر حال امروز بنده به امید رسیدن قایق وبلاگ نویسی به ساحل آرامش و ثبات , شروع به نوشتن مطالب در سایت رزبلاگ میکنم. ساخت و ویرایش وبلاگی در باب میل و سلیقه ام را آغاز میکنم تا ببینیم فردا چه میشود.
با تشکر
خــــان آقــــا